Jak wiecie – nie uznaję przemocy. Ale są pewne wyjątki. Tym wyjątkiem jest sytuacja, gdy ktoś robi krzywdę  dziecku. Tu jestem bliska wyznawaniu reguły „oko za oko, ząb za ząb”.

Bezpieczeństwo dziecka, to temat, którego nie można zostawiać „na później”. Żeby nie doszło do tragedii, warto wiedzieć jak przygotować dziecko na niebezpieczne sytuacje.  Bo przecież nie znamy dnia ani godziny. Odprowadzamy dziecko do szkoły, ale co się dzieje potem – nie wiemy. A jeśli dzieci są już samodzielne, to i same z tej szkoły wracają. A po drodze… No właśnie. Nie wiadomo co i kto je spotka. Policja trąbi o bezpieczeństwie na drodze, ale coraz częściej porusza też temat  „złego dotyku”. Ja już sama nie wiem czy kiedyś było mniej takich zboczeńców czy to te czasy w nich obfitują. A może kiedyś też było ich wielu, ale się o tym głośno nie mówiło? W każdym razie nie pozwólmy, żeby nasze dzieci spotkała jakakolwiek krzywda z ich strony. Przygotowałam  dla Was garść złotych zasad-przykazań, które trzeba nauczyć swoje dziecko niczym pacierza. Oto one:

Przykazanie 1 – Nie dam się zabrać obcemu. Musimy wpoić dziecku, że jeśli ktoś nieznajomy chce je zabrać ze sobą, to jest to jeden jedyny wyjątek, kiedy nie liczy się dobre wychowanie. Tu kopanie, gryzienie, krzyk – wszystkie chwyty dozwolone.

Przykazanie 2 – Wymagam hasła. Ustal z dzieckiem słowo – klucz, które musi znać każdy, kto będzie chciał odebrać je, np. z przedszkola. Bo może się zdarzyć, że malucha będzie musiała odebrać sąsiadka, której dziecko nie kojarzy – niech ona również pozna hasło, wtedy dziecko będzie wiedziało, że może tej osobie zaufać. Nie ma hasła – nie ma wspólnego wyjścia.

Przykazanie 3 – Nie będę miał tajemnic przed rodzicami. Chodzi o ten wspomniany „zły dotyk”. Powiedz dziecku, że zwalniasz je z zachowania tajemnicy, kiedy ktoś je w brzydki sposób dotykał i poprosił o milczenie w tej sprawie.

Przykazanie 4 – Uciekam przed podejrzanym autami. Uczul swoją pociechę, że kiedy zauważy samochód jadący za nim przez dłuższą chwilę, niech nie waha się uciekać w przeciwną stronę. To zawsze da mu kilka dodatkowych sekund, zanim auto zawróci.

Przykazanie 5 – Proszę o pomoc kobietę. Niestety zboczeńcami w większości są mężczyźni, dlatego jeśli dziecko się zgubi  – niech poprosi o pomoc kobietę, a najlepiej mamę, która ma obok swoje dziecko. Jest większe prawdopodobieństwo, że nie ma ona złych intencji i pomoże obcemu malcowi znaleźć np. drogę do domu. 

Przykazanie 6 – Nie będę brał niczego od obcych. Dotyczy to wszystkiego, co chcą mu wcisnąć nieznajomi ludzie. Od słodyczy, soczków, przez błyskotki, zabawki aż do innych pierdół, które mają za zadanie tylko je zwabić i wzbudzić zaufanie. To dosadne stwierdzenia, ale niech dziecko wie, że dzisiaj „za darmo umarło”.

Przykazanie 7 – Nie podaję nikomu adresu. Jeśli ktoś bardzo chce odwiedzić dziecko lub jego rodziców, bo jest np. ich starym znajomym, to powiedz, że w ostateczności może podać Twój numer telefonu – wtedy ta osoba uzyska potrzebne informacje. Pod żadnym pozorem nie wolno mu jednak podawać adresu zamieszkania.

bezpieczenstwo dziecka

To tyle przykazań dla dziecka. Warto je nauczyć, by mogło ich przestrzegać i co jakiś czas odpytać z tych zasad, by je utrwalić. W razie niebezpieczeństwa nasza latorośl będzie wiedziała jak ma się zachować. A dla nas rodziców mam garść dodatkowych wskazówek:

– nigdy nie podpisuj imieniem dziecka jego plecaków, odzieży czy zabawek. Kiedyś rzeczywiście się tak robiło, żeby było wiadomo do kogo należy dana rzecz, np. na koloniach. Ale dziś jest to zbyt niebezpieczne. Ktoś obcy może łatwo wejść w posiadanie wiedzy o imieniu dziecka, a ono samo może pomyśleć, że skoro obca osoba zna jego imię, to można jej zaufać;

– dawaj dobry przykład – kiedy idziesz razem z dzieckiem i zaczepi Was obca osoba, która np. chce Wam coś sprzedać, to zachowaj się przyzwoicie, ale stanowczo i oddal się w stronę większego skupiska ludzi. Pokażesz dziecku, jak należy odmawiać nieznajomym i unikać zagrożeń, wtapiając się w tłum;

– kiedy sama zauważysz na ulicy płaczące, krzyczące lub wyrywające się dziecko – nie wahaj się zareagować. Zaobserwuj najpierw czy to aby na pewno nie zwykły napad złości i przystąp do akcji, pytając rzekomego rodzica, czy wszystko w porządku. Wtedy jest szansa, że osoba próbująca okiełznać dziecko zwieje lub dziecko samo poprosi o pomoc lub wykrzyczy, że nie zna tej pani/pana.

 

 

Inne