Mimo że mam już swoje lata, lubię się czasem nieźle zabawić. W tym celu często chadzam sobie z Lenką na plac zabaw. Bynajmniej nie chodzę tam, żeby zjeżdżać ze ślizgawki krótszej niż moje nogi czy nabijać sobie siniaki na drabinkach. Dla mnie najlepszą zabawą jest obserwacja, ale jeśli myślicie, że największej radości dostarczają mi rówieśnicy Lenki, jesteście w błędzie. Najwięcej zabawy mam z obserwacji tych większych, starszych i (podobno) mądrzejszych, czyli opiekunów.

Miałam dużo czasu na obserwacje. Często pojawiałam się na placu zabaw będąc jeszcze w ciąży, żeby oswoić się z tematem. Czy się oswoiłam? Cóż…wręcz przeciwnie: nieco zniechęciłam… Ale ponieważ zawsze twierdziłam, że najlepszy jest wróg poznany, stworzyłam sobie ranking najczęściej spotykanych matek na placach zabaw. Oto, co z tego wyszło. Bawcie się przy czytaniu tak dobrze, jak ja bawiłam się tworząc go.

1. Matka Leniwiec.

Jej stałym terytorium jest ławka. Nie zmienia jej przez cały czas pobytu dziecka na placu zabaw. Nie rusza się z niej, kiedy dziecko odrywa jeden po drugim wszystkie członki od drabinki, wisząc na niej już tylko siłą woli. Nie interesują jej inne matki, co zrozumiałe. Co więcej, nie interesują jej także tatusiowie ani dziadkowie w sile wieku, co już niezrozumiałe. Na rozdzierające krzyki swojego dziecka reagują odwrotnie proporcjonalnie do siły owych wrzasków: cichym, znudzonym głosem, nie podnosząc głowy znad „Tiny” albo ekranu komórki, upominają bez przekonania „Tomciu (zdrobnienie obowiązkowe!), nie kop chłopca, bo się spocisz”.

2. Matka Uczestnicząca.

Najbardziej popularny typ matki. Huśta dziecko, jeśli ono chce się huśtać, zjeżdża razem, jeśli dziecko sobie tego życzy. Jeśli nie życzy, nie zjeżdża i nie huśta. Stoi obok i towarzyszy. Czasem może za blisko, przez co musi się nabiegać, bo przecież dziecko ciągle biega. Nie ciągnie dziecka tam, gdzie uważa za słuszne, ale karnie drepta (a raczej biegnie truchcikiem) za nim z atrakcji na atrakcję. Najczęściej powtarzanym przez nią słowem jest „Uważaj!”. Ponieważ często stoi bez zajęcia ( przy huśtawce albo piaskownicy), narażona jest na ataki kolejnego, najbardziej irytującego typu. Jest nią…

3. Matka Zagadująca.

Początkowo można ją pomylić z Matką Uczestniczącą, ale nie należy dać się zwieźć pozorom. Tej szybko nudzi się bierne towarzyszenie rozwojowi fizycznemu dziecka i zagaja najbliżej stojącą matkę któregokolwiek typu. Zaczyna znajomość zawsze od tych samych pytań i stwierdzeń (kolejność zawsze ta sama) „Ile córka ma lat? Chodzi już? Karmi pani jeszcze piersią? A zjada obiadki? A budzi się w nocy? Ojej ile ma włosów!”. Cechuje ją wyjątkowo krótka pamięć: zagaduje każdego bez wyjątku, więc może się zdarzyć, że zada Wam te same pytania kilkukrotnie w przeciągu jednego spotkania. Najlepiej odpowiadać zgodnie z jej oczekiwaniami, bo jeśli nie, zamienia się w kolejny typ matki, czyli…

4. Matkę Porównującą.

Tutaj wyróżniamy dwa modele: Matkę Zaniepokojoną oraz Matkę Przesadnie Dumną. Pierwsze wyrażają wieczną obawę w rozwój własnego dziecka: nie dość szybko zaczęło chodzić, zbyt wolno biega, ma za mało włosów, śpi zbyt krótko i je zbyt mało w porównaniu do innych. Druga z kolei cechuje się nadmierną wiarą w superwłaściwości swojego dziecka. Jej pociecha wykazuje się takim nagromadzeniem supersił i nadludzkich dokonań, że wkrótce przeistoczy się w młodocianego superbohatera. Oba typy matek są dość irytujące; po spotkaniu z nimi same zaczynamy wątpić w to, że nasze dziecko rozwija się w odpowiednim tempie.

5. Matka Aktywistka.

Typ matki na wymarciu. Cechuje się niespożytą energią, większą nawet niż jej własna pociecha. Na atrakcji typu statek piratów zawsze jest kapitanem; ciągnie za sobą tłumy zdziwionych ale rozbawionych dzieciaków, krzycząc, by zwijały szybciej maszt bo idzie sztorm. Wysadza na ślizgawkę wszystkich przechodzących obok, trzeba więc uważać, żeby nie znaleźć się w zasięgu jej rąk. Szczególnie narażona na to bywa Matka Uczestnicząca. Matkę Aktywistkę cechuje zdolność bilokacji: potrafi w jednym czasie kręcić karuzelą, huśtać dwoje dzieci oraz robić babki z piasku. Wszystko robi szybko, wychodzi jej to zatem raczej koślawo, przynajmniej z punktu widzenia obserwujących. To trochę dinozaur na wymarciu, ale dzięki niej wszystkie obecne matki różnych typów mogą odpocząć i na chwilę stać się Matką Leniwcem.

Prócz tych głównych typów można wyodrębnić na placu zabaw osobną grupę Matek Małp. Nazwa wzięła się z ich zadziwiającego podobieństwa do tych zwierząt. Przychodzą zawsze grupą, rozkładają swój obóz wokół jednej ławki i zaczynają stałe czynności. Ciężko odróżnić, które dziecko należy do której matki, bo tak jak u małp iskają wzajemnie swoje pociechy nie bacząc, które do kogo należy. Grono jest zamknięte, nie dopuszcza do siebie obcych; składa się z kilku dorosłych osobników i kilku do kilkunastu małych. Dorosłe osobniki to raczej Matki Leniwce, małe natomiast to zazwyczaj urwisy – wiadomo, jak nie wiadomo, kogo słuchać, lepiej nie słuchać nikogo.

A czy wy odnajdujecie się w którejś z kategorii? Czy tak jak ja, uważacie się za totalne indywidualności?